Onze oude siamees

Sirikit (1969)

Sirikit was een poesje die mijn ouders rond 1969 uit Italië hebben meegenoemen. Zij liep altijd los rondom het huis en wist altijd de mooiste plekjes te vinden.

Poes (1980)

Haar roepnaam was Poes. Ze was een echte seal point.

Ze is geboren rond 1980.

Ja, vroeger toen ik klein was….

Ik herinner mij nog toen ik een jaar of vier was dat wij twee poezen hadden, een witte en een zwarte. Nu we weer de foto’s voor de dag hebben gehaald, weet ik wel beter. Het was een seal point en een chocolate point. Deze twee Siamezen moeten geboren zijn rond 1980.

Het waren toen Siamezen, maar nu zou je ze thai’s noemen. De katten hebben veel overeenkomsten met de huidige thai’s. Al zie ik toch wel wat verschillen de poezen hadden wat hoger geplaatste oren dan de huidige thai. De kop was iets spitser dan de meeste thai’s, maar zeker niet zo spits als de Siamees nu.

Deze twee Siamezen hebben een rottig leven gehad met mij hoor. Ik was nog erg jong en ik sjouwde wat af met hun onder mijn oksels. Eén van onze poezen is gedekt door een andere Siamees, deze heette Perry. Volgens mij vader moet dit een grote kater zijn geweest. We hadden toen 4 kittens. Die hadden het nog zwaarder. Ik was nu gespecialiseerd in 4 kittens onder mijn oksels te dragen. Nou je kan wel snappen dat moeder poes dat niet fijn vond.

Ik kreeg natuurlijk weer op mijn kop van mijn ouders, maar meestal was dit te vergeefs. Lekker eigenwijs net als de Siamees. Zo kat zo het jonge baasje.

Mijn ouders en ik gingen destijds vaak wandelen in de bossen en de poezen mochten dan ook mee. Hoe mijn ouders het aan hebben gedurfd weet ik nog niet, maar de poezen liepen los. Ze rende dan 20 meter vooruit. Als we dan 20 meter voor hun liepen rende ze weer naar voren en wachtte weer op een boomstam op ons.

De poezen mochten ook in de tuin lopen, maar wel in een tuigje aan de waslijn. We hadden in de tuin een boom staan. Soms zaten ze helemaal om de boom gewikkeld. Als je het zag dacht je: die komen daar nooit meer los. Maar als mijn vader thuis kwam, rende ze als gekken om die boom heen en vlogen naar mijn vader om gekroeld te worden.

Eén keer hebben we een hond in de tuin onuitgenodigd gehad. Dat heeft de hond geweten. Die twee katten hadden het tuigje kapot getrokken,sprongen op de hond zijn rug, en weg waren ze. Een uur later kwamen ze triomfantelijk terug, wat er precies gebeurd is, weten we nog niet. (ik denk dat ze die hond eventjes naar huis hebben gebracht)

Het waren echt geen valse katten hoor. Ik had namelijk ook een konijntje en daar deden ze helemaal niks mee. Ook had mijn vader een volière en als hij de vogels eten ging geven, mochten de katten altijd mee in de kooi.Ze deden helemaal niets met de vogels. Ze zaten er alleen maar heel belangstellend naar te kijken. Siamezen weten gewoon heel goed dat die vogels bij het gezin hoorden en dus beschermd moesten worden. We hebben wel eens een ziek vogeltje in een klein kooitje in huis gehad daar gingen ze gewoon voor liggen kijken zonder erop te jagen. Maar o wee als er een vogel in de tuin landde, 9 van 10 keer was het vogeltje kattenvoer.

Ja vroeger die twee Siamezen, die witte en die zwarte. Helaas zijn ze er niet meer, maar door hun heb ik nu weer katten. Alle dagen geniet ik weer van hun kattenkwaad. Want hun karakter is nu niks anders dan van die Siamezen van vroeger.